بررسی اینکه همه زیتون ها اشتها را تحریک می کنند و به هضم غذا کمک می کنند جالب است.
علاوه بر این، اسیدهای چرب موجود در آنها (و همچنین در روغن)، از یک قدرت امولسیون کننده در برابر چربی های غذایی تشکیل دهنده کنجاله استفاده می کنند.
در عمل، اگر روغن زیتون بکر یا فوق بکر در وعده غذایی به جای کره یا روغن دانه ترجیح داده شود، قابلیت هضم کلی وعده غذایی بهبود می یابد.
NB. بدیهی است که این ویژگی به اهمیت انرژی وعده غذایی، میزان کل چربی و میزان مصرف بستگی دارد.
زیتون سیاه حاوی کربوهیدرات کمتری است و نسبت به زیتون طارم زنجان قابل هضم تر است، اما مقدار چربی و کالری کمی بالاتری دارد.
زیتون های نگهداری شده در آب نمک بسیار غنی از نمک پخت و پز، بنابراین سدیم هستند. بنابراین، آنها باید در حد اعتدال مصرف شوند (به ویژه توسط کسانی که از فشار خون بالا و اختلال عملکرد کلیه رنج می برند).
ما همچنین به یاد داریم که حفاظت از زیتون به طور قاطع محتوای ویتامین و به ویژه تیامین (ویتامین B1) و سایر مواد اکسید شونده را به خطر می اندازد.
زیتون میوه درخت زیتون (Olea Europea)، گیاهی بومی قفقاز است که هزاران سال است در سراسر خاورمیانه و حوضه مدیترانه گسترده شده است.
همانطور که پیش بینی می شد، یک دروپه گوشتی با سنگ، شکل تخم مرغی کم و بیش دراز، با پوست صاف، در ابتدا به رنگ سبز و سپس سیاه ارغوانی
در هنگام رسیدن است.
تولید در ایتالیا به ویژه در مناطق جنوبی، سیسیل، کالابریا، پولیا و حتی اگر به میزان کمتر، لیگوریا و توسکانی متمرکز است. انواع روغن، اغلب در اندازه
کوچک اما با عملکرد بالا، و انواع رومیزی، بزرگتر و گوشتی تر وجود دارد.
زیتون سفره – مشخص می کند که مصاحبه شونده – می تواند سبز و سیاه باشد، همچنین از نظر طعم و عطر متفاوت است.
در میان آنهایی که برای نفت شناخته می شوند، می توان به کوراتینا آپولین، فرانتویو، که در توسکانی، اومبریا و پوگلیا گسترده است، لسینا، تقریباً منحصراً از
توسکانی، تاگیاسکا، از لیگوریا، و گونه های محلی مورائولو، پندولینو، سلینا و روسیولا اشاره کرد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.